நான் யாருக்கு அல்லக்கை?

அல்லக்கை என்ற வார்த்தை எப்படி வந்திருக்கக் கூடும் என்ற ஆராய்ச்சிக்கு சரியான விடை கிடைக்கவில்லை. கூகுளில் அல்லக்கை என்று தேடினால் முக்கால்வாசி நம்ம வலையுலகில் பல சந்தர்ப்பங்களில், வலையுலகப் பதிவர்களால்தான் இந்த வார்த்தை அதிகம் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறதுதான் வருகிறது.


தமிழகத்தில் இந்த வார்த்தையைப் பரவலாக்கச் செய்த பெருமை நம்ம கவுண்டமணியையே சாரும் என்பதில் எவருக்கும் இருவேறு கருத்துக்கள் இருக்கமுடியாது. அதற்கு முன் இந்த வார்த்தைப் பிரயோகம் சினிமாவில் இருந்திருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை. (முரளிகண்ணன்தான் பதில் சொல்லணும்!) கவுண்டமணி (எங்க ஊர் – உடுமலைப்பேட்டைக்காரர்ங்க!) இந்த வார்த்தையை அதிகம் பயன்படுத்தியதால், இது கோவை மாவட்டத்தில் அதிகம் புழங்கும் வார்த்தையா? அப்படி ஒன்றும் தெரியவில்லை. கோவைக்காரர்களைவிட, சென்னைக்காரர்கள் இந்த வார்த்தையை அதிகம் பயன்படுத்துவதைக் கண்டிருக்கிறேன்.




இதன் அர்த்தத்தைத் தேடியபோது “The meaning of allakkai is errand boy, useless, money crazy” என்றும் “Allakkai is a tamil word with very rich meaning. Loosely translated it means "Uppukku chappani" என்றும் வந்தது. ஆனால் இது எந்த அகராதியில் சொல்லப்பட்டதுமல்ல. நம்மைப் போன்ற யாரோ பதிவர்கள்தான் இப்படி எழுதியிருக்கிறார்கள். ஆனால் குறிப்பிட்ட ஒருவரின் அல்லக்கை என்றால் அவரை ஆதரிப்பவர், அவர் இட்ட பணியை செய்பவர் எனலாம். ஒருசில இடங்களில் ஜால்ரா, எடுபிடி என்னும் பொருள்படும்படியும் இவ்வார்த்தை பயன்படுத்தப்பட்டாலும், ரொம்ப ஆழமாக யோசித்தால் யாரையாவது நமது வலது கை, இடது கை என்பது போல, இந்த அல்லக்கையும் வந்திருக்கக்கூடும். அதாவது நான் அவருக்கு வலது, இடது கை என்று சொல்லும் அளவுக்கு நெருக்கமல்ல, வேண்டுமானால் அல்லக்கை (உடம்போடு அல்லாத, கொஞ்சம் தள்ளியிருக்கும் கை) என்று வைத்துக் கொள்ளலாம். அல்லாத கை, மருவி அல்லக்கையாகியிருக்கக்கூடும்!




என் வசதிக்காக அல்லக்கை என்றால் ஆதரிப்பவர் என்றே வைத்துக்கொண்டு இந்தப் பதிவை ஆரம்பிக்கிறேன். (இன்னும் ஆரம்பிக்கவே இல்லையா? கிழிஞ்சது போ!)



நேற்று லக்கிலுக் ‘நான் சாரு நிவேதிதாவின் அல்லக்கை’ என்றதுதான் இந்தப் பதிவுக்கான பொறி என்பது பதிவுக் குழந்தைக்குக் கூடத் தெரியும். எனக்கும் சாருவின் எழுத்து பிடிக்கும். (அதானே, லக்கி சொன்னா உடனே ஆமாம் போடுவியே..) எல்லாரும் அவரது பல புத்தகங்களைக் குறிப்பிட்டாலும், நான் கோணல் பக்கங்களின் கிறுக்குத்தனமான ரசிகன். போதாக்குறைக்கு அவருக்கு கடிதமெல்லாம் எழுதி, ஒருமுறை அவராகாவே எனது அலைபேசிக்கு அழைத்துப் பேசியதில் இருந்து அவரைப் பிடித்துப் போனது. (அப்போதெல்லாம் எனக்கு வலையுலகத் தொடர்பே கிடையாது!)



குடும்பத்தைப் பொறுத்தவரை என் தாயமாமா பாலசுப்ரமணியனுக்கு நான் அல்லக்கையாக இருந்திருக்கிறேன். சின்ன வயது தொட்டு அவருடனே சுற்றி இன்றளவும் என் பல செயல்களும், நடத்தையும் அவர் போலவே இருக்கிறதாய் நானே நினைத்துக் கொள்வதுண்டு!



எழுத்துத்துறையைப் பொறுத்தவரை தமிழ்வாணன் (சீனியர்!), பட்டுக்கோட்டை பிரபாகர், ராஜேஷ் குமார், சுபா, புஷ்பா தங்கதுரை, ராஜேந்திரகுமார் என்று பலரைப் படித்திருந்தாலும் பாலகுமாரன், சுஜாதா என்னை மிக பாதித்தார்கள். பாலகுமாரனின் மெர்க்குரிப் பூக்கள், இரும்புக் குதிரை, இனிது இனிது காதல் இனிது என்று பலவும் பைபிள் போல வைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். கொஞ்சம் உடையார், அது இதுவென்று அவர் போனபிறகு அவரை தொட(ர)வில்லை! :-(



ஆனால் சுஜாதா என்னுள் அசைக்கமுடியாமல் சிம்மாசனமிட்டு இருக்கிறார்! விஞ்ஞானம், மருத்துவம், கவிதை, நகைச்சுவை, சிற்றிதழியல் என்று கலந்துகட்டி அடிக்கும் அவரைப் பார்க்கவே முடியாதது என் துரதிருஷ்டம்! எழுத்துத்துறையைப் பொறுத்தவரை நான் சுஜாதாவின் அல்லக்கை. அதில் எனக்கு சந்தேகமே இல்லை!



பள்ளிக்கூட நாட்களில் நான் யாருக்கும் அல்லக்கையாக இருந்ததில்லை. நானுண்டு, என் படிப்புண்டு என்றுதான் இருந்திருக்கிறேன். நண்பர்கள் என்றாலும் ஓரிரு க்ளோஸ் ப்ரெண்ட்ஸ்தான். அங்கே எனக்கு இந்த அல்லக்கை ப்ரச்சினை வந்ததில்லை!



பதிவுலகில் வந்தபிறகு நான் லக்கிக்கு ஜால்ரா அடிக்கறேன், லக்கியின் அல்லக்கை என்பது போன்ற மெயில்கள் எனக்கு வந்துள்ளது. அதில் எனக்கேதும் இழிவோ, கவலையோ இல்லை. (லக்கி ஒரு வேளை கவலைப்படலாம்!!!) நான் எழுதவருமுன்னே, நான் முன்னே எழுத வந்திருந்தால் எப்படியெல்லாம் எழுதியிருப்பேனோ அப்படியெல்லாம் எழுதிக் கொண்டிருந்த ஒருத்தரின் ப்ரதியாக என்னைப் பார்ப்பதில் என்ன வருத்தமிருக்கமுடியும்!




ஆனால், லக்கியின் அரசியல் ஆர்வம் எனக்கு ஆச்சர்யமளிக்கக் கூடியது. அவரது அரசியல் நிலைப்பாடு குறித்து விமர்சிக்கவோ, விவாதம் புரியவோ செய்யும் அளவுக்கு எனக்கு அரசியல் தெரியாது. அரசியல் என்றாலே ‘வேண்டாமே’ என்று ஒதுங்கும் சராசரியாகத்தான் நான் இருக்கிறேன். ஓட்டுப் போடுவதும், அரசியல் நிகழ்வுகளை கவனிப்பதுமன்றி அரசியலில் எனக்கு ஆர்வம் இருந்ததில்லை. சமீபத்தில் லக்கியுடன் ஒரு முக்கியமான இடத்திற்கு சென்ற பெரியபுள்ளி ஒருவர் (இவருக்கு லக்கியைப் பற்றி அவ்வளவாகத் தெரியாது) லக்கி பல கட்சிகளின் வரலாறு பற்றி பேசியதைக் கேட்டு ‘அவருக்கு அரசியலைப் பற்றி நிறைய வரலாறு தெரிஞ்சிருக்குங்க. நிச்சயம் அவர் ஒரு நாள் மந்திரியாகக் கூடிய வாய்ப்பிருக்கு’ என்றார்! (நோட் பண்ணிக்கங்கப்பா!)



அல்லக்கை பற்றிய இந்த ஆய்வுக் கட்டுரை வேறு தளத்தில் பயணிப்பதால் இதோடயே நிறுத்திக்கறேன். இதன் தொடர்ச்சியை இன்றைக்கு மதியம் இரண்டாவது பதிவாக வேறொரு பிரபல பதிவர் போடுவார் என்று சி.பி.ஐ. வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன!