******க் கதைகள் – 2

”கிருஷ்ணா, இந்த சீனுக்குண்டான டயலாக்-கை ஹீரோயினுக்கு சொல்லிக் குடு” – டைரக்டர் அவனிடம் சொல்ல, ஹீரோயின் மாலினியை நோக்கிச் சென்றான் அசிஸ்டெண்ட் டைரக்டர் கிருஷ்ணா. ஹீரோயின் அருகில் சென்றபோது தான் கவனித்தான், அவள் காலில் செருப்பணிந்துகொண்டு நின்றிருந்தாள்.

“மேடம்” தயக்கமாய் ஆரம்பித்தான் கிருஷ்ணா. மாலினி எடுத்ததற்கெல்லாம் கோபப்படுவாள்.

“அம்மன் கோயிலுக்கு முன்னாடி நிக்கறீங்க. செருப்போட..”

மாலினி கண்களில் எரிப்பது போல ஒரு பார்வை பார்த்தாள். “ஏய் மேன்... பூரா மண்ணா இருக்கு மேன்”

“மேடம் இது கிராமத்து கோவில் செட். டைல்ஸா போட முடியும்?”

“என்னா மேன் திமிரா பேசற? நான் செருப்பையெல்லாம் கழட்ட முடியாது”

“கோவில் சீன்ல யாராவது செருப்பு போட்டுட்டு..”

“யோவ்.. என்ன சீன் எடுக்கறாங்கன்னு எனக்கும் தெரியும். நான் சாமி கும்பிடற மாதிரி க்ளோஸ் அப் ஷாட்தானே? காலெல்லாம் தெரியாது.. போ..” மிகவும் எடுத்தெறிந்து பேச.., கோபம் வந்தது கிருஷ்ணாவுக்கு. அடக்கிக் கொண்டான்.

“இல்ல.. நான் என்ன சொல்ல வர்றேன்னா...”

“மேனேஜர்..” அவள் கத்திய கத்தலில் யூனிட்டே திரும்பிப் பார்த்தது.

பிறகு டைரக்டர் அவளை சமாதானப்படுத்தி, இனி படம் முழுவதும் கிருஷ்ணா அவளிடம் பேச வேண்டாம் என்று சொல்லி ஷூட்டிங்கை ஆரம்பிக்கும் முயற்சியில் இறங்கிவிட்டு, வருத்ததோடு இருந்த கிருஷ்ணாவிடம் வந்தார்.

“கிருஷ்ணா... விடுப்பா... இன்னைக்கு டாப் ஹீரோயின் அவ. அடுத்த செட்லயே அவளுக்காக காலைலேர்ந்து காத்திட்டு இருக்காங்க. ஏதோ நான் அறிமுகப்படுத்தினேன்னு நன்றிக்கடனுக்காக ஏர்ப்போர்ட்லேர்ந்து நேரா இங்க வந்துட்டா. கோவிச்சுட்டு போய்ட்டான்னா ஒரு வாரத்துக்கு வரமாட்டா. யோசிச்சுப் பாரு. அவ செருப்பப் போட்டா நமக்கென்ன... கழட்டினா நமக்கென்ன?”

காமிரா சுழல, செருப்பணிந்த காலோடு ஷாட்டுக்கு தயாரான மாலினி, கிருஷ்ணாவைப் பார்த்து ஏளனமாய் ஒரு சிரிப்பு சிரித்தாள்.


***********

ஏழெட்டு வருடங்களுக்குப் பின்...


டைரக்டர் கிருஷ்ணா எல்லோருக்கும் சீனை விவரித்துக் கொண்டிருந்தார்.

”நீங்க குடும்பத்தோட பொண்ணு பாக்கற மாதிரி சீன்” என்று மேற்கொண்டு விவரித்துவிட்டு அசிஸ்டெண்ட்டை அழைத்து, "எல்லாருக்கும் கைல காபி டவரா குடு” என்று கூறி விட்டு நகர்ந்தார்.

ஷூட்டிங் ஆரம்பிக்கும் முன், கூட்டத்தில் ஒரு நடிகையாய் அமர்ந்திருந்த மாலினி அசிஸ்டெண்ட் டைரக்டரை அழைத்தாள்.

“தம்பி, காலைலேர்ந்து ஒண்ணுமே சாப்பிடலை. இதுல காபி குடுக்க மாட்டீங்களா?”

“ஏம்மா, நீ மொதல்ல வேணா பெரிய ஸ்டாரா இருந்திருக்கலாம். இப்ப பெரியம்மா கேரக்டர்ல நடிக்கற.. உனக்கு காபியா? இது க்ளோஸ் அப் ஷாட்டெல்லாம் இல்ல. வெறும் டவரா போதும். குடிக்கற மாதிரி நடிங்க”

“இல்ல தம்பி...” ஏதோ சொல்ல ஆரம்பித்தவள் டைரக்டர் கிருஷ்ணா அருகில் வர, முகத்தை மறைத்துக் கொண்டு திரும்பினாள்.

”மாலினி மேடம்” கிருஷ்ணா அழைத்தான்.

மாலினி தயக்கமாய்த் திரும்பினாள்.

“போங்க.. நான் எல்லாம் ரெடி பண்றதுக்குள்ள போய் முதல்ல சாப்பிட்டுட்டு வாங்க.”

அவள் கண்களில் தளும்பும் நீரை அடக்கிக் கொண்டு நடக்கும்போது அந்த வீட்டிலிருந்த அம்மன் படம் கண்ணில் பட்டது. ஒரு நிமிடம் நின்று, அடக்க முடியாமல் “ஓ” வென அழுதாள். இப்போதும் யூனிட் திரும்பிப் பார்க்க, அமைதியாய் இருந்தான் கிருஷ்ணா.